We zouden samen gaan

Gepost in: Stage

Door de allereerste gastblogger van Trendensity by Mike van Hoenselaar, mijn grote vriend deelt zijn Turkije ervaring hieronder.

Ok alweer een paar daagjes terug in het koude Nederland. Het weer is bagger hier maar toch zeer zacht. Verder gaat alles weer normaal, ben weer geklimatiseerd.

Eindelijk was het dan zover, ik was aan de beurt. Nadat mama was geweest mocht ik een weekje naar mijn (vriend), zoon, Mike. Een hele week niet werken was al een feest. Alleen op reis was sinds lange tijd weer even raar, ik ben tenslotte 25 jaar getrouwd, moet kunnen, zegt mam. Alles gepakt en op weg naar het land van de mooie verhalen en cultuur.

‘s Morgens aangekomen, stond Mike me al op te wachten. Het zonnetje scheen op mijn bleke Hollandse gezicht, zo dacht ik, dit kan niet meer stuk.
Het is een kleine 2 uurtjes rijden van Antalya naar Kumluca. Het appartement is ruim en heeft een mooi uitzicht op het plein waar het leven van de inwoners zijn normale gangetje gaat.

De mensen zijn er anders dan in Nederland. Rustig, wat nu niet kan, kan morgen. Ze zijn vriendelijk en zeer gelovig. In die week heb ik niet echt iets kunnen vinden wat materialistisch anders is dan in ons kikkerlandje.

In de middag kennis gemaakt met het opperhoofd van Mike, Dhr. Mevlut, zelden zo’n fijne gozer meegemaakt zoals hem. De taal is een groot probleem, gelukkig spreekt Mike al een aardig woordje Turks en gelukkig had ik mijn handen en voeten ook meegenomen. De eerste dag hebben we quad gereden dat was heftig! door de bergen en de steile wanden effe de stress er uit gegooid en dat is aardig gelukt.

De tweede dag zijn we gaan vissen met zo’n tweeën op de traditionele manier van Turkije. Hengels hadden ze volgens mij nog niet van gehoord, gewoon visdraad op een klosje en een loodje en een paar angels. Het aas was voor mij als ervaren visser een complete verrassing, namelijk kippenborst. Het werkte prima, ze beten goed. Bij Mike beten ze ook wel, maar hij had wat anders te doen. Hij was een beetje ziek van het schommelen van de boot. Haha. Was wel jammer, maar kan de beste overkomen. Ik had ‘s morgens nog zo gezegd niet te veel eten. Toen we terug aan wal kwamen hebben we de vissen aan de begeleider van de boot gegeven (goede vriend van Mevlut). Wij Hollanders menen dat we weer iets voor het goede doel moeten doen, die vent snapte er niets van, gaan die Hollanders voor de hele dag betalen en geven de vangst nog weg ook. Wij: Boeien! Wij hebben een leuke dag gehad en nog mooi verkleurd ook. ‘s Avonds hebben we heerlijk met z’n tweetjes gegeten in een restaurantje. Toch effe wennen. Is toch anders, maar heel smakelijk. Shoarma kennen ze niet en wij maar denken als we in Turkije zijn effe goedkoop shoarma eten. Verder is het eten goed, vooral het fruit en de groenten zijn er in overvloed.

Elke vrijdag is er een gigantische grote markt met hoofdzakelijk fruit en groenten, prachtig om te zien. Van orde en rangschikken hebben ze niet van gehoord, maar geen probleem het draait en dat is het belangrijkste, toch?

Op maandag moest Mike werken en ik heb eens lekker uitgeslapen wat best lang geleden was, heerlijk. Heb me die dag goed vermaakt wat thee gedronken en wat rond gelopen en heerlijk op het pleintje in het zonnetje gezeten en maar gapen naar de mensen, want dat is ook van mijn favoriete bezigheden.

Verder zijn we naar de hamman geweest. Een hamman is een badhuis. Annie zei dat je dat zeker niet mocht overslaan want dat is het einde, ik dacht het zal wel los lopen, maar neeeeeee dit is super gaaf. Ik ben in mijn hele leven nog nooit zo goed gewassen. Het huidje waar je normaal net niet genoeg aandacht aan schenkt wordt daar eens effe goed bewerkt, schrubben noemen ze dat. Van top tot teen word je gewassen, ja je leest het goed, word je gewassen. Het was een vent, dat was wel even wat minder. Daarna hebben we gelijk ontbeten. Normaal een sneetje, maar nu een kopje soep EN heel veel sneetjes dus.

Ook zijn we naar een berg geweest, de naam is me ontglipt, waar continu vuur in het steen van de rotsen brandt. Erg interessant om te zien. Het was een legende volgens mij. Zoals je weet en anders nu wel, bestaat Turkije uit steen, steen, steen, steen en nog meer steen. De middellandse zee met het kraak heldere blauwe zeewater maakt het plaatje compleet, prachtig landschap.

Wat hebben we nog voor leuke dingen gedaan? O, we zijn ook een middag naar kassen geweest. Was niet erg interessant, maar Mevlut had dat geregeld, om de reden dat er misschien nog wat te handelen viel.

Handelen is het keurmerk van Mevlut en daar moet iedereen in meedenken, mooie kerel. Bij ons in Horst wonen we bovenop de landbouw dus niet erg nieuw voor mij. Alleen aardbeien zag je er niet, misschien toch nog een handeltje, wie weet.

We hebben samen heel veel gepraat en dat heeft me goed gedaan. Alles samengevat heb ik een super week gehad die mij niemand meer afpakt, bedankt TURKIJE!!